De Typische ADD Momenten

Ik ben een dromer, altijd in gedachten.
Dat is altijd zo geweest, zal altijd zo blijven.

Mijn typische ADD momenten waarvan ik vroeger last had en nu mee kan omgaan in het dagelijks leven.

Vroeger en dan spreek ik over mijn tienerjaren, had ik wel last van emotionele wisselingen.

Vaak is dit wel vanwege gebeurtenissen. 

Ik herkende boosheid niet in mijn uitspattingen en was snel getriggerd. 

Hierdoor voelde ik mij snel aangevallen en moest huilen en soms ook echt huilen terwijl ik het niet wilde. 

En vond ik mijzelf maar stom.

Toen en nu nog steeds, ben ik echt een vergeetachtig en chaotische persoon. Als ik eenmaal opruim dan maak ik ook echt goed schoon, dan hang ik netjes mijn sleutel aan het sleutelrekje. Bij mij nu zijn dat wat schroeven in de muur net naast de deur. Typische!

Ik ben nog steeds een chaoot met het opruimen van mij spullen, misschien is het 1 week goed, NA het opruimen. Maar langzaam kruipt de add'er in mij terug. Niet te verwarren met een sloddervos. Want ik erger me echt soms rot aan dat gedeelte van mijzelf.

Ook met schoonmaken, een typische voorbeeld waarin ik mij enigzins heb hersteld.

Met stofzuigen van de woonkamer, kom ik uit bij de salontafel waar een glas staat. Deze breng ik naar het aanrecht, waar 9 van de 10x nog afwas staat. Waardoor ik ga afwassen! Vervolgens met water bezig ben, daardoor ga soppen in de keuken, dan de wc en badkamer en uiteindelijk ook weer bij de woonkamer uitkom en aan het einde van de dag moet ik nog steeds verder met stofzuigen.

Dit van mijzelf wetende, maak ik nu elke dag schoon in huis, even een dweil door de woonkamer. hondenharen weg. En elke dag een doekje over mijn salontafel, dressoir en tvmeubel met schoonmaadoekjes. Dit scheelt op de schoonmaakdag in het weekend zoveel gedoe.

Ik kan helemaal opgaan in mijn creatieve bezigheden, zoals schrijven en fotograferen. Vroeger schilderde ik ook veel, nu doe ik dat eigenlijk te weinig vind ik.

ook een van mijn mindere kanten, is het gevoel wat in mij komt zodra er dingen moeten.

Vooral dat verplicht handje geven als er iemand jarig is. Kijk de jarige, begroette dat begrijp ik.

Maar dan iedereen van de visite afgaan. Handje geven aan Pietje, Jantje, Klaasje, Greetje, Margriet etc ga dat maar eens onthouden. En feliciteer je dan met of zonder je naam erbij te zeggen?

Ik wil altijd maar als eerst ergens zijn waar ik al van te voren weet dat ik enkel de jarige ken. Ik veroer me de hele dag niet meer van mijn stoel, of van de bank. Ik weet me dan geen houding te geven als ik even op zou moeten staan. Op dat moment ben ik maar teruggetrokken of verlegen.

Tot dat iemand met me een gesprek aanknoopt, of als het mij lukt met iemand een gesprek aan te knopen. Dan voel ik mij al snel gemakkelijker.

Vooral als ik met een van mijn hobby's bezig ben dan vliegt de tijd!!

 Een van mijn zeker goede kwaliteiten is dat ik een groot voorstellingsvermogen heb, zelfs al heb ik niets ervan meegemaakt kan ik mij goed inleven, ben ik emotioneel betrokken. Vaak wordt hier wel misbruik van gemaakt. Dat is een leerpunt. Want daardoor lopen mensen wel eens over me heen.

Ik zou in theorie goed voor mij zelf op kunnen komen, als ik niet zo aan mijzelf zou twijfelen.

Mijn gedachtegang laat mij altijd alles 1000 keer overanalyseren om zoveel mogelijk aan de ander te denken. Iets goed over te brengen, daarbij te bedenken de ander niet te willen kwetsen.

Dood vermoeiend af en toe.

Ik ben erg leergierig, maar wordt het me te makkelijk dan laat ik het ook vaak liggen tot op het laatste moment.

Vooral vroeger wilde ik totaal niet opvallen.

Mijn zelfvertrouwen heeft zich de jaren later tot nu wel weer ingehaald, ik kan wel erg ijdel zijn nu. Maar daar in tegen kan ik in mijn nieuwste kleding en schoenen zo ineens in de modder staan met de honden uitlaten. Of ik loop op mijn crocs en pyama zonder make up of mijn haren te hebben gedaan ook de honden uit te laten.

Daarnaast ben ik echt wel heel erg van het problemen op willen lossen, vaak niet eens van mijzelf. Ik haat ruzie. Altijd geef ik een stukje van mijzelf weg om een ander gelukkig te willen maken. Dit gaat ten koste van mijzelf helaas want sommige zijn zeker de moeite niet waard. Voor mij wel! Maar als het aan de ander ligt...Lijkt hun intresse naar mij. Alsof ik niet besta.

Ik werk, maak schoon, doe mijn dingen het beste als er muziek aanstaat. Of de televisie. Totale stilte lijd me af. Ik zie en hoor dan alles. De vogels buiten, een auto die stopt. Mensen die lopen over de straat of door de gang.

  

Als ik eenmaal ergens mee bezig ben, vooral op werkgebied dan ben ik echt een perfectionist. Ik ben ook zwaar teleurgesteld in mijzelf als iets mij niet lukt, of als ik iets nog niet weet, wat ik dacht te weten.

Soms ben ik zo goed bezig, maar dan laat ik net de puntjes op de i liggen. Dat is ook zeker nog een leerpunt.

Te laat komen was ik erg bang voor maar dit gebeurde zo af en toe.

 Ik was/ben hier teveel mee bezig om dit juist te voorkomen.

 Voor nu ben ik een beetje alergische geworden voor de uitspraak, je moet.

 Ik moet niks...Ja ademen.

En tuurlijk sommige dingen moeten. Maar voor iemand? Terwijl ik daar overduidelijk zelf een mening over heb, kon ik me vroeger niet laten horen maar tegenwoordig wel. Ja frustraties zijn daar wel.

Alleen als alles teveel wordt waar ik mijzelf zo op kan storten dan kan het allemaal teveel worden.

 Gaat het slecht met mijn vriend/familie/beste vriendin/ huisdieren.

 Dan komt er niks meer uit handen.

Luisteren is ook een van mijn betere kwaliteiten, maar dan moet het onderwerp me ook wel intresseeren en ik moet er gevoel bij hebben. Anders dwaal ik af.

Maar ik kan ook afdwalen zodra ik iets leuks zie...puppies bijvoorbeeld. Of als ik spontaan een idee in mijn hoofd krijg waar ik aan moet denken, dan tetter ik nog wel eens tussen het gesprek door. Enthousiasme op hoog niveau Hahaha.

Vroeger en nu af en toe nog steeds, ben ik echt chaotische mijn huisleutels als ik ze niet kan vinden dan zoek ik in mijn jaszakken, in de keuken, slaapkamer en soms ook bij de wc. Dan lagen ze in de wasbak daar. En opruimen, tja ik zoek nog steeds de nette manier maar het lijkt soms of ik beter mijn weg vind in de rotzooi dan als alles piekfijn zou zijn.

Met de honden uitlaten ben ik wel erg visueel ingesteld, dat leer je met honden om je heen. Je moet dingen zien voor ze gebeuren. 

En een bepaalde kennis over jezelf is ook zeker handig om te visualiseren waarom iets gaat zoals het gaat. Zelfkennis en zelfbewustzijn.

Zo durf ik echt van mij zelf te zeggen dat ik niet verslavingsgevoelig ben, ik zou me niet kunnen voorstellen dat je een bepaalde drug of alcohol of roken nodig hebt. Er van afhankelijk zult zijn.

Nou ben ik wel en echt snoepkont maar dit zijn vaak momenten en zou ik vandaag of morgen zeggen dat ik er mee stop dan zou ik dat volhouden. Ik zou mijzelf niet teleurstellen.

En last but not least, ik heb echt mega mega probleman met rekenen en cijfers.

Ik gooi nu en vroeger cijfers door elkaar. Ik lees 32 maar schrijf op 23.

Soms heb ik dit ook met letters, maar eigenlijk komt het vaker voor met cijfers.

Ik kon pas laat klok kijken. Eerst digitaal dat ging mee beter af.

Ik moest als ik straf had vroeger zo lang voor de klok blijven staan tot ik de tijd wist.

Dan was ik zo blij als ik de tijd wist! "Mama, het is kwart voor half 1" riep ik dan.

At least leer ik altijd beter als ik iets zie, ik schrijf handelingen op of ik onthou het.

Zo kan ik met een nieuwe locatie er vaak een 2e of 3e keer er zonder navigatie heen rijden.

  

En de mensen die ik om mij heen heb, het zijn er niet veel, maar de beste noem ik vrienden.

 En op dit moment en dat zullen zeker voor meer mensen zo gelden.

Die kun je op 1 hand tellen.

Dit is geloof ik mijn langste blog.

Maar ik hoop dat het leuk is om te lezen en tips zijn welkom.

En een leuk bericht achter laten is altijd welkom.

Veel liefs,

Suzanne Schrijft