We hebben allemaal we die persoon die we de eerste keer zien, en we zijn gelijk van slag.
Soms dagenlang.
En soms heb je dat wel bij meer personen die je ontmoet in je leven.
Maar de eerste die jou dat gevoel gaf, die zul je niet vergeten.
Toen ik je voor de eerste
keer zag.
Viel ik voor je lach.
Ik kon verdrinken in
je ogen.
En je kwam terug in
mijn dromen.
Ik voelde mij stoer en
cool, omdat ik bij je mocht staan.
En wilde met jou
overal naar toe gaan.
Je was de coole
kikker, die blowde en met zijn bomberjack aan.
Ik was van jou
helemaal in de waan.
En toen je mij voor
het eerst kuste, ging mij hart sneller kloppen.
En wilde in jou al
mijn liefde en energie stoppen.
En jaren later het
contact weer herstelt.
En je bent nog steeds
de persoon, die in mijn hart meetelt.
En ups en downs hebben
wij ook in onze band gehad.
Maar nooit was ik je
echt zat.
En nog steeds is niks
fijners dan jou armen om me heen.
Want je kent me door
en door, en je weet het ook meteen.
Als ik me niet goed
voel, ben jij mijn luisterend oor.
Waar mijn hart bij jou
ontdooit, als het weer eens vroor.
Want ik val zo nu en
dan op de verkeerde types, en je waarschuwt me en bent boos dat ik dat doe.
Je gunt me het beste,
al zijn mijn keuzes, soms nog stommer dan die van een koe.
Te goed hart.
Soms verwart.
En je weet ook dat al
spreken we elkaar dagelijks of soms weken niet.
Dat als we elkaar
spreken, het is alsof we elkaar gisteren nog hebben gezien.
En ik achter je sta,
en als je het weer eens niet ziet zitten en je over het leven gaat zeuren.
Ik je altijd op wil
beuren.
En je werkelijk veel
voor mij betekend, en ook echt gek op je ben.
En ik de rust en
kalmte vind in mijzelf, luisterend naar jou stem.
Veel liefs,
Suzanne Schrijft
Reacties
Een reactie posten