Gedicht: Ik Wilde het niet

Mijn gedichten en mijn verhalen zijn altijd vanuit mijn gevoel geschreven.
Ik vind het belangrijk om mijn verhaal te kunnen doen.
Niet alleen ik worstel af en toe met gemengde gevoelens en/of ideën.
Soms zijn er momenten dat ik mij depressief voel.

Gedichten omvatten voor mij de waarheid zoals ik de dingen heb beleeft.
Ieder persoon die je ontmoet in je leven zal je een bepaalde levensles leren.

Of je opent je ogen en omsluit de waarheid. Waar sommige mensen zich afsluiten voor alles en iedereen.

Of je doet je ogen dicht, laat alles over je heen gaan en probeert door te gaan.

Hoop kan een mens, sieren.
Maar het kan je ook zo kapot maken als HOOP alles is wat je hebt. En het je niks zal brengen.

Mijn verhalen zijn Fictief, maar soms zijn er wel delen in mijn verhalen wat waar is gebeurd.
De gevoelens die ik omschrijf in mijn karakters, voelen aan als echt.

Ik vraag niet om compassie maar om begrip.

Bij mij werkt schrijven als, verlichtend.
Ik kan en mag mijn verhaal doen.
Iemand anders mag dat ook, de tas van iemand anders is misschien anders gevuld dan die van mij.
maar wie beslist. Of die tas zwaarder is dan die van een ander of dan die van mij.

We zijn allemaal unieke personen op deze wereld, ieder met zijn eigen gevoel/gedachtes.
Beoordeel niet iemand, als je alleen maar dingen hoort en niks weet.

Ik als persoon kan me zo druk maken als iemand, niet goed in zijn vel zit.
Er iets aan doen, ik zou willen dat ik het kon. Ik zou willen dat ik verschil kon maken.

Maar iedereen bewandeld zijn eigen pad, sommige met valluiken en dorens. Alles wat je kan steken.
Andere, huppelen vrolijk en blij de zon en de regenboog tegemoet.
Maar niks is wat het lijkt.

Ik zeg altijd, iedereen op de wereld krijgt zijn eigen pakje verdoemenis.
Het ligt aan jezelf hoe je er mee omgaat.
Vergeet niet sterk te zijn. Niemand doet het voor je.

Je bent alleen gekomen op de wereld en je moet ook leren je eigen beste vriend te zijn.

Ik Wilde het niet

Ik wilde het eigenlijk niet maar het gebeurde. 

Ik had niks te vertellen en moest aanschouwen, aanhoren.

Hoe vaak ik ook wenste die momenten spontaan doof te zijn. Of gewoon n andere taal te spreken dan dat jij deed.

Alsof ik toeschouwer ben op eigen leven, me het verdriet zo kan herinneren van verschillende situaties en gebeurtenissen.

Het maakt het niet makkelijker "echt niet" 

Ik wilde dit niet en nog steeds niet!! 

Oke, soms is het prettig maar niet altijd.

Kon ik maar terug. Iets veranderen of anders of misschien zelfs wel beter doen? 

Ik weet het niet waar verdien ik het aan.

Krijgt iedereen zo zijn eigen pakje verdoemenis!

Ik laat het wel dicht het cado onder de boom zo graag wil ik niet het open maken.

Laat maar dicht!!

Ik doe het wel. Veel plakband, tape of gooi het desnoods weg!

Sluit ik mijn ogen en is het eindelijk voorbij.

Veel Liefs,

Suzanne schrijft