Gedicht: Verboden liefde

Ik zag je staan en wilde meer van je weten.
Mijn adem stokte en ik begon te zweten.

Ik heb de hele avond om je heen gehangen.
Ik was voor je gevallen.

De twinkeling in je ogen, is als de verste ster.
Zo dichtbij, maar ook nog zo ver.

Uiterlijk is maar schijn.
Je doorziet mijn schaduwgordijn.

Onbevangen en aan het lot overgelaten.

Je kan me laten bloeden, en al leek je zo verwerend.
Kwam het besef, dat je leeft in deze wondere wereld.

Hopend dat ik je hart verover.


Ik zorg voor geborgenheid.
Dit leid tot verbondenheid.

Veel liefs,

Suzanne schrijft