De Muur

De Muur

Ik ben blij.
Ik heb angst.
Ik ben boos.
Ik ben verbaast.
Ik verafschuw.
Ik heb verdriet.
Niemand die het ziet
Ik herken deze emoties niet.
Gezond volwassen? Of als een kind zo bang.
Opzoek naar acceptatie.
Al veel te lang.
Schreeuw tegen me want ik ben slechts de muur.
Sla me want ik ben slechts een schaduw.
Een bekrompen gedachtgang.
Geen mening.
Braaf in al het doen en laten.
Negeer mijn gevoel, want ik ben slechts de muur.
Ik ben inzetbaar als steunpilaar.
Ik ben slechts een schaduw.
Maar soms is het me te zwaar.
Ik ben meegaand, een pleaser.
Onzichtbaar.
Ik ben de weerspiegeling die je niet wilt zien.
Ik moet zoveel.
Ik ben de muur, slechts een schaduw.
Ik ben breekbaar.
Ik ben, bijna verdwenen.
Wie ben ik?
De waarheid is hard.
Ik ben de muur.
Ik mag er zijn, ik mag er niet zijn.
Ik ben een schaduw.
Ik ben het verleden in het heden.
De aandacht, de liefde de acceptatie waar ik naar hunker.
Het gevoel belangrijk te zijn.
Ik zit in een bunker.
Niks kan mij bereiken.
Zelfbescherming.
En laat ik mij eens horen, zijn er twijfels.
Mag ik dit voelen?
Mag ik het zeggen.
Klopt mijn gevoel?
Of laat ik mij weer ompraten, verander ik niks.
Ben ik weer de muur.
Zeg me alles alsof ik niet kan breken.
Zeg me alles, alsof ik niets kan voelen.
Zeg me, voel ik teveel, stel ik mij aan.
Klopt mijn zelfbeeld.
Veracht ik de stem.
Die me verteld.
Dat ik niks ben.

Ik ben slechts de muur