De Narcist

Je hebt ze allicht eenmaal in je leven meegemaakt.
De gozer die je een goed gevoel gaf, de jongen die inspeelt op je gevoel.
De gozer die gebruikt, en het ontkent.
De gozer van wie je alles  slikt omdat je denkt dat je niet beter verdient.



Een jaar geleden was er een avond dat ik met vrienden was gaan poolen.
Ik had een hekel eraan, maar ze wilden dat ik meeging. Een toenmalige vriendin gebruikte coke op het toilet en de andere 2 jongens met wie wij waren waren goede vrienden van elkaar.

Bij het binnenlopen viel je metteen op, de jongen met blauwe ogen en blonde haren.
Hij was licht gespierd en goed gekleed en zo te zien erg sociaal met de barman.
Onze ogen kruisten elkaar.

Tijdens het poolen met mijn vrienden merkte ik dat hij naar me staarde.
Maar als ik terug keek, wende hij zijn blik van mij af en deed alsof hij vol in gesprek was.

Iets aan hem bleef mij altijd bij, al hebben we toen nooit gesproken.

Een jaar later....

Het was weekend.
Ik ging niet zo snel ergens heen. Ik had liefdesverdriet en ik kwam sporadische in de kroeg om de hoek, als ik mij alleen voelde.
Tot plots via facebook ik een melding kreeg.
Ik bekeek het bericht en de profielfoto, het begon me te dagen.
Die ene gozer....waar heb ik die ooit gezien?

Oh Ja!!! Poolcentrum.

Hij leek in mij geïntresseerd en daardoor voelde ik mij gevleid.
We spraken elkaar dag in dag uit. Over alles en nog wat.
Na 3 weken chatten wilde hij met mij afspreken, ik vond het wel spannend.
We spraken af naar de bios te gaan. Ook niet handig als eerste date.
Ik vond hem in eerste instantie niet, leuk leuk.
Maar toch hadden we genoeg gespreksstof en na de bios deden we nog een drankje.
De avond was soepel verlopen.

Na de eerste date volgde een volgende date 1 week later.
Hij haalde mij op in zijn luxe BMW. Die van alle gemakken was voorzien.
We gingen uit eten bij de pizzeria.
We hebben werkelijk genoten, hij was oprecht een gentleman.
De autodeur met in en uitstappen openhouden. De deuren van het resteurant geopend zodat ik als eerst naar binnen kon.
Het was dan ook niet een alarmsignaal toen we moesten afrekenen.

Hij had alleen contant geld bij zich, en zijn pinpas vergeten.
Waardoor ik het eten wel voorschoot en het geld eigenlijk gelijk in mijn handen werdt gedrukt.
We spraken elkaar elke dag op whatsapp en een week later was de 3e date.
Gewoon simpel en leuk, een drankje doen in een restaurantje in Rotterdam.
Hij leek perfect, had werk, een auto, dus ik ging er vanuit ook een rijbewijs.

Het was een hele leuke gezellige avond en hij bracht mij ook netjes thuis.
Inmiddels spraken we elkaar al 2 maandenen daarvan hadden we 6 weken contact.
De week erna gingen we eens stappen.
Elke keer kon hij contant onze drankjes wel betalen dus nog steeds geen alarmbellen.
Inmiddels hadden zijn charmes mij wel verliefd gemaakt.
Die avond had ik net iets teveel drankjes van hem gekregen, ik kon ook geen nee tegen hem zeggen.
Ik had het reuze naar mijn zin. Elk drankje ging er ook wel in.


Ik had toch zoveel gedronken dat ik mijn lust naar hem niet kon bedwingen en hij die nacht is blijven slapen....natuurlijk niet alleen maar geslapen.
Erna verliep het vrij vlot allemaal, we kregen een relatie. Ondanks dat ik het wel snel vond wou ik hem ook niet laten glippen. Ik kreeg zijn tv en mijn tv moest weg, ik wou zijn tv niet. Maar toch drong hij mij zijn tv op.

Nadat we 3 a 4 weken officieel samen waren werd er duidelijk waarom hij altijd contant geld bij had.
hij vertelde dat hij bij een net beginnend bedrijf was begonnen en hij hielp met opstarten. Zij liepen achter met salaris uitbetalen. Zijn verhaal klonk aannemelijk. Wel heel verwarrend, maar hij kwam met goede argumenten.
Later bleek dat hij al een paar maanden al zijn huur niet kon betalen, dat werdt erger nadat hij zijn baan verloor.
Inmiddels waren we al een maand officieel samen en had ik een werkeloze vriend die in de knoei zat met geld. We probeerden toch te genieten, ik probeerde hem te ondersteunen.
Maar als ik hem op dingen wees, dan praatte hij mij om.

Het begon uit de hand te lopen, hij vertelde over zijn 6jarige relatie die hij had afgesloten en hoe zij hem psychische en emotioneel had gechanteerd. Hij wekte medelijden op.
Het werk wat hij niet meer had deed hem steeds vaker naar de kroeg om de hoek bij mij gaan.
Hij wou zijn ellende verdrinken, met geld wat hij niet had. Hij had zijn babbel klaar, waardoor elke barman of barvrouw hem wel in het rood bij hun liet staan.
Bij een verjaardag waar we heen gingen, gebruikte hij coke.
Ik was inmiddels bekend dat hij ooit vroeger had gebruikt, en we hadden gesproken erover of hij t bij die vrienden kon doen. Ik was het er niet mee eens, maar ja....verbieden werkt niet.
Ik dacht ach....voor die ene keer.
Hij verzekerde mij dat het daarbij bleef.

Echter ging het steeds meer de foute kant op.
Ik wilde onze relatie stoppen, ik merkte dat het niet was wat ik wilde.
Maar toen ging hij op mijn gevoel inspelen.

En zo begon hij.....Als ik in zijn situatie was dan zou hij mij wel steunen en niet opgeven.
Ik gaf op zei hij.
Ik wou niet opgeven! Hij sprak op mij in.
Als ik in zijn situatie terecht was gekomen dan zou hij mij wel begrijpen en helpen.
Ik wou wel helpen! Ik begreep hem wel!

En zo ging dat door.
Mijn gedachten werden gechanteerd, mijn gedachten waren niet meer van mij.
Ik had niet door, hoe hij mij manipuleerde.

Een paar weken gingen voorbij en op een dag hoorde ik hem de hele dag niet.
Hij had de vorige avond in de kroeg gehangen.
Ineens hoorde ik hem, helemaal overstuur.

Mijn auto is gestolen!

Maar toen ik bij hem kwam, waren zijn ogen rood. Hij stonk naar bier en was helemaal in de war.
Een politierapport die ik had doorgelezen die klopte van geen kanten.
Ik bedacht me metteen!!!
Hij heeft zijn eigen auto aan gort gereden en zich ontdaan van de auto.
Toen bleek dat zijn rijbewijs al bijna een jaar was verlopen.

Ik voelde mij zo stom. Nu denk ik. Waarom ging je niet bij hem weg???

Maar op dat moment had hij mij al genoeg in zijn macht en voldoende gemanipuleerd.
Hij was zo lief ernaast dat ik het gevoel had dat de wereld gewoon een beetje tegen hem was.
Nu weet ik wel beter....een levenservaring die ik liever niet had gehad.

Hij vond weer werk. maar dat verknalde hij ook. zonder rijbewijs, klom hij na een ruzie met drank op achter het stuur. Snachts ging mijn deurbel en hij stond zeiknat voor mijn deur.
Hij was weggerend voor de politie, beland in de sloot en moest een paar uur zitten vertelde hij.

Hij had de auto van die nieuwe zaak ook verrot gereden.
Hij beloofde beterschap, vertelde mij precies wat ik wilde horen.
Echter de volgende dag.
Zijn wergever, een grote enge marokaan kwam dreigend aan mijn deur.
Uiteindelijk viel het mee, die werkgever had het goed met hem voor omdat hij hem kon van vroeger.

Zijn auto werd anderhalve week later gevonden, tenminste dat dacht ik.
In Rotterdam was zijn auto al dagen gestald, die was gevonden op ongeveer een halfuur lopen afstand van zijn woning. De auto rook naar drank. Mijn vermoedens werden zeker.

Nog steeds ontkende hij alles. Hij was alleen maar over emotioneel en probeerde alles te verdoezelen.
Zo gemanipuleerd zijn is echt raar.
Het gebeurt voor je het weet.

Ik was boos na alles wat hij mij aandeed en zijn leugens, maar hij wekte medelijden en hij beloofde dat hij niet meer zou drinken en die avond zou hij tegen de mensen in de kroeg dat zeggen.
Maar hij bleef uren weg en ik was het zat.
Ik ging naar een vriend toe en wou niet thuis zijn, ik wist niet meer hoe ik mij moest voelen.
Ik was in de war.

Later op de avond ging ik naar huis.
Hij lag al op bed.
Ik wilde hem zeggen dat ik er weer was en ineens was hij wakker.
Zijn ogen waren zwarte kooltjes en hij keek verdwaasd uit zijn ogen.
Onder invloed bedacht ik mij..

Hij begon te schreeuwen en te vloeken, mij alles te roepen wat zijn ex had misdaan.
Ik werd zo bang dat ik hem toeschreeuwde VERLAAT MIJN HUIS!!!

Ik pakte zijn sleutelbos waar mijn huissleutel aanzat, die maakte ik los.
Hij kwam dreigend op mij af, balde zijn vuist.
En sloeg mij in mijn buik.
Ik huilde ik schrok me wezenloos.
Wat was er gebeurd. Ik kreeg mijn teefoon te pakken en belde mijn beste vriend die binnen enkele minuten er was en toen hij er was bedaarde hij zich.
Mijn beste vriend kreeg het wel voor elkaar dat hij wegging.

De volgende dag had ik in volle emotie al zijn spullen gepakt en bij hem gebracht.
Hij wilde praten!
Ik wou het niet, maar hij pakte mijn hand en keek me aan waardoor mijn emotie alles verzwakte.
Hij had me en dat wist hij.
Hij beloofde me weer van alles.
Overal waar ik ja maar! Zei wuifde hij weg.
Ik stemde toe het nogmaals te proberen.

De eerste week erna verliep oke, geen drank geen drugs geen kroeg.
Ik dacht even dat het goed ging komen. Ik wilde hem zo graag geloven.
Hij kon zo goed zijn voor me, zo lief.

Na een week wou hij ineens tegen het einde van de avond sigaretten halen.
Ik wou niet dat hij wegging, ik voorzag problemen. Maar ik kon geen nee zeggen.
Hij haalde me over.
Nadat hij na een uur  of 2 nog niet terug was, niet reageerde op zijn telefoon en hij op mijn fiets was vertrokken. Ging ik hem zoeken.

Ik kon hem bij de eerste kroeg niet vinden. Maar wel bij de tweede. Hij zat aan het bier en voelde zich betrapt. Ik maakte het gelijk uit. Ik was er klaar mee die leugens!
Ik voelde me zo rot, verwaarloost.
Ik verdiende beter.

Echter deed ik ook dom en keerde naar een ex van mij waar ik een gezellige intieme avond beleefde.
Ik vond dat ik wel wat liefde mocht ervaren. Al was dat natuurlijk niet de juiste manier.

De volgende dag stond hij weer aan mijn deur hij wou mij terug....Ik vertelde van mijn actie.
En nog wou hij me terug.
Ik weet ook niet waarom ik weer instemde, ik wou hem niet terug. Mijn fiets was niet eens terug.
Een paar dagen verstreken. Hij was ineens weer weg. Mijn fiets ook nog steeds.
Het bleek later, dat hij bij zijn ex was en hij belde mij dat hun weer bij elkaar waren. Hij wou zijn gegeven tv terug!

Ik blokkeerde hem overal!

Ik was gelukkig eindelijk na 3 ziekelijke maanden van hem af.

En mijn fiets vond ik ook terug, die was bijna totaal verwoest.

Ik voelde mij zo leeg, zo stom, zo dom.

Maar nu besef ik dat ik totaal niet meer mijzelf ben geweest die maanden.

Het blijft een heftige terug gedachte.

Maar vooral blij dat het over is.











Reacties