Gedicht: VERRAAD

Dit gedicht heb  ik geschreven toen ik 15 a 16 jaar was.

Mijn lieveling was je, waar ik altijd op kon bouwen. 
Daarom heb ik echt van je gehouwen. 

Maar toen kwam er die ene dag.
Waarop voor altijd verdween mijn lach.

In plaats daarvan kwamen tranen en verdriet.
Maar jij zag ze niet.

Toen mijn tranen waren gekomen.
Wist ik dat jij niet de vriend bent van m´n dromen. 

Daarom zal ik nu verder gaan zonder jou.
En daarvan sta ik echt niet in de kou. 

Toch zijn er al die vragen.
Die mijn ongerustheid dragen. 

Waarom kwam ik jou tegen en ben juist jij op mijn pad gaan staan? 
Waarom konden wij niet samen gelukkig door het leven gaan?

Je beloofde mij je trouw.
Maar toch wist ik het al gauw. 

Je leugens en je verraad.
Hebben mij echt geschaad. 

Nu moet ik sterk zijn en bedenken: ook een leven zonder jou kan vreugde schenken. 

Op die dag ging je van tien naar één.
Want jij was echt gemeen. 

Waarom heb ik dit allemaal moeten doorstaan en ben ik voor jou door een hel gegaan? 

Alles gaf ik voor je op.
Want in mijn gedachten was jij Top. 

Maar met al die leugens en dat verraad, heb jij mij bedrogen. 
Nu wil ik je nooit meer zien, verdwijn uit mijn ogen. 

Al heb ik toen zoveel voor je ingezet.
Jij dacht niet aan toekomst, maar aan pret. 

Toen kwam er tussen ons die breuk.
Vind je het nu zonder mij nog zo leuk?

Liefs 

Suzanne Schrijft

Reacties